Over Marcel Mignot

Ik leerde al heel jong piano spelen. Mijn vader vertelde mij dan sprookjes en verhalen; daar moest ik dan op de piano zelf muziek bij bedenken en spelen. Dat begon meestal met “in een groot donker bos stond een groot kasteel…… en in de toren woonde een prinsesje…” enzovoort, en nog vele andere verhalen. Vaak denk ik dat, als ik achter de piano zit en domweg iets voor mij uit speel nog steeds die zelfde beelden een grote rol spelen bij de melodieën die ik bedenk en speel. Mede daarom vind ik het ook nog steeds het fijnste wanneer ik muziek kan maken naar aanleiding van een gebeurtenis, een bepaalde emotie of zelfs een persoon.

Vanaf mijn 14e jaar speelde ik ook in allerlei bandjes, waarbij wij ( het was in de 60er jaren ) het Dutch Swing College als grootste helden zagen. Later speelden we ook andere stijlen; maar als ik nu Jazz speel dan heeft het altijd nog een “oude stijl” connotatie ! Langzamerhand begon ik het ook interessant te vinden om zelf alleen de muziek te maken waarmee ik ook een eigen uitdrukking in de muziek kon geven. Dit gebeurde eerst met bandrecorders en houtje touwtje middelen, tot ik uiteindelijk een goede studio had waarmee je met virtuele instrumenten het gehele orkestrale beeld kan creëren. De piano blijft bij mij echter altijd de leidende figuur, veelal begeleid door een gitaar, bas en de rest van het orkest. Afhankelijk van mijn stemming kan dat dan leiden tot jazz muziek, romantische pianomuziek of zelf “klassiek achtige” motieven die eigenlijk voortkomen uit mijn vroege klassieke pianoles.

Op deze manier kon ik doorgaan, maar op een bepaald moment zei mijn goede vriend Tom Bakker “het is allemaal wel leuk wat je maakt, maar je moet nu toch eens iets maken wat je met een écht orkest speelt”. Dat leidde tot mijn eerste echte CD “Ma Vie , mon Amour” welke in 1999 uitkwam, en waarin alle stukken door mijzelf gecomponeerd waren. Deze zeer romantische CD werd gepresenteerd met een uitvoering in het kerkje in Kortenhoef met een grote groep orkestleden van het Metropool Orkest. Uiteraard was dat reuze spannend maar het werd een fantastische ervaring. De orkestleider, de bekende bassist Harry Emmery, zei mij tijdens de trainingen toen we ook even voor de grap jazz speelden, “zullen we niet ook een snel swingende jazzy CD maken? “. Uiteraard was ik verguld met deze uitnodiging en zo hebben we een jaar later een 2e CD gemaakt “Irresistible Love” met piano, combo en strijkers van het Metropool orkest en waarvan de arrangementen gemaakt werden door Gé Vrijens.

De tijd verstreek en de “virtual instruments” werden steeds beter; reden waarom ik in een aantal jaren geleden meerdere verzamelingen van diverse stijlen van mijn muziek op internet heb gezet. Op dit moment heb ik weer een aantal nieuwe melodieën en stukken klaar die onder andere via Spotify zijn te beluisteren.

Hoe werken Virtual Instruments?

Er was eens een piano waaromheen wel 10 microfoons werden gezet. Eén iemand sloeg één toon aan, van heel zacht tot heel hard. Vervolgens een tweede toon… en vervolgens alle tonen; al dan niet mét of zonder pedaal. Al die tonen werden separaat opgenomen en vervolgens gedigitaliseerd. Daarna werden al die tonen in een digitaal programma gezet zodat, wanneer je op een keyboard een bepaalde noot aanslaat… je de oorspronkelijke pianonoot hoort!
En dit zacht of hard of met en zonder pedaal… precies zoals die oorspronkelijk was ingespeeld bij de opnamen van de noten op de piano. Kortom, als je dan op het keyboard speelt, hoor je de oorspronkelijke piano..! Hoe mooi kan het zijn! Dit kan dus ook met een viool, gitaar, blaasinstrument …. Alle instrumenten!

Dit is het principe van Virtual Instruments. Het leuke is dat er steeds meer, en steeds betere Virtual Instruments op de markt komen. Deze zijn ook steeds duurder; maar ook telkens veel mooier. En dáár kan ik mijn muziek op maken.